Column: Voorpret

Ik hou van ons campertje, een oldtimer Mercedes Benz 508. Thys en ik zijn beiden verliefd op het ding. Snel gaan we niet, maar dat maakt ons niets uit. Wij tokkelen met een slakkengangetje door de Alpen. We hebben geen haast; we zijn immers op vakantie!

Op vakantie gaan met ons busje vind ik één van de leukste dingen die er bestaat. Maar misschien nog wel mooier vind ik de voorpret.

We hebben de taken goed verdeeld. Ik ben verantwoordelijk voor de binnenkant en Thys voor de buitenkant, of eigenlijk meer de onderkant. Dat betekent dat ik zorg dat we alles bij ons hebben: boodschappen, campingspul en gezellige dingetjes. En dat Thys, voordat we op reis gaan, alles technisch even naloopt en de watertank vult. Andersom zou eigenlijk ook niet kunnen, want ik heb nul technisch verstand en Thys zou als proviand alleen maar bedenken om een blik Unox-soep mee te nemen…

Deze taakverdeling is top. Thuis zijn Thys en ik rommelkonten. In de camper zijn we super netjes en heeft alles een vast plekje. Boven het gasstel: olijfolie, kruiden en meer van dat soort dingetjes. In het kastje ernaast onbijtspul en het kastje daar weer naast snoep en chips enzo. Het is vakantie; dan mag dat.

Verder hebben we boven het bed kastjes voor kleren. Ik natuurlijk een kastje meer, want ik heb altijd net wat meer mee dan Thys. Meerdere keren komt het voor dat Thys in huis een hele tijd op zoek is naar een trui. Ik heb die dan al lang netjes in zijn kastje in de camper gelegd. Ik zorg ervoor dat we altijd ‘á la minute’ kunnen vertrekken. Het is weleens voorgekomen dat we na het eten naar buiten keken en tegen elkaar zeiden: “wat een prachtig weer, zullen we de camper pakken?” Op naar Zwarte Haan en genieten van de zonsondergang. Wat een vrijheid.

De camper heeft ook een toiletje, een porta potti. Thys en ik willen daar beiden niet verantwoordelijk voor zijn. Dus hebben we het volgende bedacht: de porta potti regel. Wie het eerste moet plassen, moet het ding legen. Thys kan het veel langer ophouden, dus ik ben altijd de klos.

Ik heb net even een rondje door ons busje gemaakt. Alles staat klaar; we kunnen zo weg. Hopelijk kunnen we deze zomer eindelijk weer eens de grens over. Richting de bergen. Nog even geduld. Maar ik zie het al helemaal voor me: alle dagen zon, maar wel één regenachtige dag. Die zit er altijd bij. Helemaal niet erg, want wij liggen dan lekker met een filmpje op de laptop in bed. De regen tikt gezellig op het dak van de camper. Het kastje met lekkers wordt langzaamaan leger. En onze honden Eddy en Dave liggen vredig te slapen: Ed achter het stuur en Dave op de passagiersstoel.

Maar er ontbreekt nog iets… De grote vraag is: waar moet het kleine bedje komen?

Dit was mijn laatste column voor Omrop Fryslân. Graag wil ik jullie bedanken voor het luisteren. Tot ziens!

Deze column is in het Fries te lezen en beluisteren via: https://www.omropfryslan.nl/nijs/1060210-kollum-foarwille