Column: Katten en muizen

Katten en muizen

Bij het huis kwam ook een kat. Gelukkig maar, want bij het huis kwamen ook muizen, duizenden… Wij vonden het vreemd dat Moes, zo heette de kat, nooit brokjes at. Toen ze dood was, snapten we waarom. Dat was trouwens ook weer een verhaal apart. Lieve Moes had een te groot hart. De dierenarts zei dat hij zelden zo’n groot hart gezien had en hij gaf haar niet lang meer. Maar Moes heeft nog een jaar lang met wat pillen door het voer, een vredig leven gehad. Enfin, toen ze dood was, snapten we waarom ze nooit brokjes at.

Binnen een paar weken dansten de muizen namelijk niet op tafel, maar in polonaise door de hele tuin. Met name, de moestuin. Alles werd opgegeten, tot de rode pepers aan toe. Er waren zelfs plantjes die bij het kijken ernaar gewoon omvielen. De muizen hadden heel geniepig de wortels stuk gebeten. Ze zaten ook in de kelder. Naast de salamanders, die daar ook wonen. Diverse keren heb ik gegild, omdat er weer eens ergens een muis onder vandaan kwam schieten.

Dit kon zo niet langer. Wij misten Moes. Er moest een nieuwe Moes komen. Ja, een klein poesje! Het werd een heel klein zwart pluizenbolleke. Puk, noemden we haar. “Moet dat achter de muizen aan””, dacht ik. Het was zelf amper groter dan een muis.

We konden het dan ook haast niet geloven, de eerste dag dat Puk naar buiten mocht, heeft ze direct drie muizen gevangen. En daarna elke dag weer. Maar de muizen waren zelfs voor Puk met te veel. Nog maar een kat dus. Ja, leuk een mannetje, want dan kunnen we een nestje maken!

Toen kwam Spikkel. Met z’n Cyperse vacht met kleine stipjes. Spikkel, die zo lief en klein was dat hij de hele dag achter mij aan liep. Op een gegeven moment woonde hij zelfs bij mij in de trui. Ik zal je zeggen, dat schept een band. Hij is niet bij mij weg te slaan.

Ook Spikkel was kampioen muizen vangen. En eigenlijk heb ik ook nooit weer eentje gezien. Nou ja, een levend exemplaar dan. Het is een waar slagveld. Spikkel en Puk racen door de tuin. Elk met een muis in de bek. Het gaat er wild aan toe. Het is weleens voorgekomen dat Spikkel een muis ving, Eddy, onze Border Collie, hem afpakte en uiteindelijk een kip er mee van door ging. Kippen moet je ook niet onderschatten. Ze stammen af van de dinosaurussen en dat is te zien. Wormen, kikkers en dus ook muizen.

Toen we op vakantie waren kregen we een appje van heit en mem die op de beesten pasten. “Jullie krijgen ook jonge katten”, appte heit. En hij ging verder: “Spikkel heeft Puk alle hoeken van de kamer laten zien.”

Een nestje kleine poesjes! Mijn vriend en ik waren door het dolle heen. We hebben de hele camping bij elkaar gejuicht!

Hoe het uiteindelijk kwam met het nestje? Wordt vervolgd.

(Pssst, het zijn er vijf. Verklap ik alvast.)

Deze column schreef ik voor Omrop Fryslân, waar ik om de twee weken een column voor schrijf. De column is te beluisteren via:https://www.omropfryslan.nl/nijs/1004089-kollum-katten-en-muzen