Column: Nieuw bad
We hebben thuis geen bad. Daar baal ik van. Helemaal nu met het winterse weer. Na een fikse wandeling met de honden of een mooie schaatstocht even heerlijk de spieren ontspannen in een dampend warm bad. In één woord: goddelijk.
Als ik mijn beklag er over doe, wordt er altijd gezegd: “ja, maar als je een bad hebt, dan zit je er niet in.” “Moet jij eens opletten”, denk ik dan, “ik zit er elke avond in!”. Dat weet ik omdat ik een tijdje in een studentenhuis woonde, waar een bad was. Vaste prik: alle avonden voor het slapengaan zat ik te badderen. Met mopperende huisgenoten voor de deur.
Een tijdje geleden was mijn bad-droom zo groot dat ik niet langer meer zonder kon. Ik dacht: “buiten hebben we ruimte genoeg, dus waarom niet eentje in de tuin?” Ik ben een fanatiek saunaganger en waar je me blij maakt met een warm bad, wordt ik van een warm bad in de buitenlucht helemáál gelukkig.
Het was eigenlijk heel simpel. Marktplaats afstruinen, een mooi koop gevonden en heit gebeld of hij even mee wou. We kwamen aanrijden en zagen het bad al van uit de verte staan. Een prachtexemplaar: op pootjes en met van die zilveren leeuwenpoten. Kwalijk thuis of ik had de kleren al uit. Nu wonen wij behoorlijk in de middle of nowhere en niemand kan op ons erf kijken. Dus, ik, net als in de sauna, lekker in de blote kont het bad in. Toen ik al half in mijn nakie stond, zei mijn vriend: “Maar waar haal je dan het warme water vandaan?” Daar had ik nog niet helemaal bij stilgestaan. Nu kun je ingewikkeld doen, het kan ook gewoon heel makkelijk. Hup de badjas aan, warme kraan open en wat emmers met warm water sjouwen. En als het koud wordt, mijn vriend lief aankijken.
Zo ook op die bewuste zondagmiddag. Mijn vriend was even bij de buren en ik zat ape-relaxed in bad. Ineens hoor ik stemmen. “O jee, komt er visite?”. Daar komt mijn vriend aanlopen. Druk in gesprek met de buren. En niet alleen de buren, ook de andere buren en hun zoon. Ze komen de hoek om en moeten lachen om wat ze aantreffen. Waarop ik, een beetje paniekerig, de naam van mijn vriend roep. Maar hij is zo druk in gesprek dat hij mij niet opmerkt. Ik schaam me dood. Zit ik daar, naakt in bad met de hele buurt eromheen! Gelukkig trekt buurvrouw hem uiteindelijk aan z’n jasje en komt hij aanzetten met een schot. Sindsdien houd ik toch maar mijn bikini aan.
In het voorjaar komt er eindelijk een nieuwe badkamer met, je raadt het al, een bad. Maar reken er maar op dat het bad in de tuin blijft. En mijn vriend, uitvinder die hij is, zal er een systeem bij maken, zodat ik niet alle keren met emmers water hoef te sjouwen.
En, zit ik nu te denken, als ik vanmiddag thuiskom van mijn schaatstochtje, stap ik gewoon mijn tuinbad in. Er mag vanwege corona toch geen visite komen. Dus ik bik het ijs uit het bad, laat mijn vriend wat warm water halen en ga er lekker poedelnaakt in zitten. Wat kaarsjes eromheen en een relaxed muziekje erbij. Misschien is dat bad in huis niet eens meer nodig.
Voor Omrop Fryslân schrijf ik eens in de twee weken een column. Deze is te beluisteren in het Fries via: https://www.omropfryslan.nl/nijs/1034905-kollum-nij-bad
