Column: Scherven brengen rust

Je hebt mensen bij wie het spik en span is, als hobby opruimen hebben en voor alle spullen een vast plekken hebben. En je hebt mensen bij wie het niet spik en span is, niet graag opruimen en overal altijd van alles laten omslingeren. U denkt nu vast, “waar hoor ik bij?’. Zelf hoef ik niet lang na te denken. Ik ben er zeker van, mijn vriend en ik horen, spijtig genoeg, bij de laatste categorie. Wij zijn verzamelaars. En kampioen rotzooi maken.

Voor verzamelaars zijn een groot erf en grote zolder gevaarlijk. Altijd wel plek om wat dan ook neer te zetten. Voordat je het weet staat in elk hoekje wat. Dingen die al sinds de verhuizing vier jaar geleden in een doos zitten en waar we nooit meer wat mee hebben gedaan. Met dat soort dozen staat onze zolder vol. Wij kunnen absoluut niet weggooien.

Mijn vriend en ik zijn beiden student geweest op een krap kamertje. Waar geen plek was om wat dan ook neer te zetten. Allemaal spul stond opgeslagen bij onze ouders. En toen we verhuisden, kwamen al die dozen onze kant op. Allemaal zaken die onze ouders zo lang voor ons bewaard hadden. Die moesten dus wel een mooi plekje krijgen. Maar het werd, tot vandaag toe, dus een hoekje op de zolder.

Soms dan kunnen we er niet meer om heen, kijken mijn vriend en ik elkaar aan en denken we hetzelfde: de stort. We hebben een prachtig karretje – met sluikreclame op de zijkant die gaat van ‘yippiejajayippieyippiyeah’ – dat al vaak eens volgestouwd naar het grofvuil gereden is.

Vandaag is zo’n dag. En niet alleen gaan we naar de stort. Nee, het roer gaat om. Wij hebben vijftig grote rode plastic kratten laten komen en we gaan weggooien, opruimen en categoriseren. Alles bij elkaar in een krat met een etiket erop. Zodat je het ook weer kunt vinden. En direct, over dat wat door je handen heen gaat, even een doekje halen. Wij worden van die mensen die bij de eerste categorie horen. Althans, dat is het doel…

Dit soort van acties zijn vooral leuk als ze klaar zijn. Terwijl ik er mee bezig ben, lijkt het een klus die nooit van z’n levensdagen af komt. Gelukkig is er één onderdeel van het opruimen dat ik wel leuk vind. Meer dan leuk zelfs, machtig vind ik het!

Hiervoor verzamelen mijn vriend en ik eerst al het oude servies en wat kapotte dakpannen of bloempotten. Wij verdelen het eerlijk. Lopen ermee naar buiten toe en dan ene, tweeje “Kletssss”, smijten het zo kapot op de oprit. Zoals ze dat vroeger ook deden. Al die kleine scherven die samen het oude pad weer ophogen.  Er is niets zo heerlijk als servies kapotsmijten. Even alle agressie eruit.

Wanneer alles dan kapot is, kijk ik met een tevreden gevoel naar al die fleurige kleurtjes porselein en keramiek. Het lijkt wel kunst! En ik denk dan: scherven brengen geluk, maar vooral ook rust. En helemaal zen draai ik mij om en pak ik een nieuw rood krat. Noch eventjes doorzetten en dan is het hier ook brandschoon.

Deze column schreef ik voor Omrop Fryslân, waar ik om de twee weken een column voor schrijf. Deze is te beluisteren via: https://www.omropfryslan.nl/nijs/1000311-kollum-skerven-bringe-rest